Highline

Yannick heeft een passie; slacklinen. Op een touw van 2,5 cm breed trotseert hij extreme hoogtes. Samantha daarentegen heeft hoogtevrees en durft zelfs amper op een stoel te staan. Hoe komt het dat de ene persoon vele angsten kent en de andere weinig? In onze reportage confronteren we Yannick en Samantha met elkaar, wat zal dit teweeg brengen? Samantha probeert haar angst te overwinnen, maar zal ze hierin slagen?

Dean Potter

Afgelopen weekend heeft de Amerikaanse thrill-seeker Dean Potter zijn laatste sprong niet overleefd.

Hij sprong samen met Graham Hunt van het 2300 meter hoge Taft Point in het Nationale Park van Yosemite. Nadat ze van de radar waren verdwenen werden er standaard protocollen uitgevoerd; er werd eerste radio-contact gezocht met het paar en vervolgens gingen ze naar een vooraf afgesproken plaats, ook zonder geluk. Tot die tijd waren ze nog optimistisch, er werd gedacht dat de twee waren gearresteerd vanwege het overtreden van de regels. Basejumpen is verboden in Yosemite. Uiteindelijk werd er een zoek- en reddingsteam ingeschakeld, die de twee levenloze lichamen al vrij snel wisten op te sporen in het dal. Het duo sprong in wingsuites, hun parachutes zijn nooit open gegaan.

Potter was één van de eerste die klimmen, basejumpen en highlinen combineerde. Het wist een aantal keer zowel positief als negatief in het nieuws te komen, bijvoorbeeld door een keer met zijn hond in een rugzak te gaan basejumpen. Zijn hond leek het prima te vinden maar toch ontving de Amerikaan kritiek van dierenrechten organisaties die het onverantwoord vonden. Ook over zijn free solo’s waren de meningen verdeeld. Hij was eind jaren 90 één van de weinige die zonder zekering highlines uitliep, in hetzelfde Yosemite park.

French Highline Record from Pierre Chauffour on Vimeo.

Het franse highline record is verbroken. Théo Sanson liep over 110 meter met 250 meter lucht onder zich. Arena voor deze actie was de prachtige Georges du Verdon. Er waren 6 dagen hard werken voor nodig om het slackline record te verbreken.

Door Jonas Konijnenberg

Inmiddels ben ik ruim een week in Zürich, de stad waar je niet hoeft uit te leggen aan iemand als je vertelt dat je gaat slacklinen. De stad waar Ferarri’s de normaalste zaak van de wereld zijn. De stad waar in het park speciale slackline plaatsen zijn aangewezen. Maar ook de stad waar je een boete krijgt als je geen boombeschermer gebruikt, ook al is dat natuurlijk geen slechte maatregel..

Gedurende een maand werk ik mee met Samuel Volery en Tobias Rodenkirch, de twee mannen achter het Zwitserse slackline merk ‘Slacktivity’. Naast het ontwikkelen van slacklines hebben ze ervoor gezorgd dat slacklinen een geaccepteerde sport in Zürich is. In de ‘Chinawiese’ (de aangewezen plek om te slacklinen) hangen vrijwel iedere dag -mits het weer het toelaat- mensen hun slackline op.

Om schade aan de bomen en andere problemen te voorkomen is er een bord geplaatst waar de  regels uitgelegd staan om gebruik te mogen maken van de bomen. Deze regels zijn opgesteld in overleg tussen ‘Grünstadt Zürich’ en Slacktivity. “Grünstadt Zürich heeft ons gevraagd wat belangrijk is om de bomen en de omgeving heel en schoon te laten, zo hebben wij een voorstel gedaan voor een aantal regeltjes.”Zo legt Samuel uit.Op deze locatie hebben Sam, Tobi en ik samen met de voorzitter van de enige slackline vereniging in Zürich (Verein “Zürich Slackline”), Salvatore Daniele, afgelopen maandag een 175m lange polyester longline opgehangen. Dit was de langste line die tot nu toe opgehangen was in Zwitserland. Bij het opzetten van de line kwam de politie al langs. “Weten jullie wel hoelang dat ding is? Straks breekt de boom nog!”

Nadat Salvatore zijn contactgegevens had gegeven en Samuel de politie overtuigd had dat we wisten waar we mee bezig waren konden we verder gaan waarvoor we gekomen waren. Samuel en Salvatore waren enthousiast om het ‘beest’ uit te proberen, als ze ‘m uit zouden lopen zou het immers een Zwitsers record zijn. De langste line van Zwitserland was echter vanzelfsprekend ook de moeilijkste line van Zwitserland. Het lukte mij om het heftig heen en weer schuddende geheel te beklimmen en een paar stapjes te doen. Voor mij was het focuspunt aan de andere kant te imposant. 160 meter verder op focussen terwijl je bij iedere beweging het geheel als een slang voor je uit ziet bewegen was gewoon weg te veel voor mij. Sam lukte het om in het midden tot stand te komen en 30-40 meter te lopen, maar de line helemaal uitlopen bleek nog een stap te ver te zijn..

Er zijn per week zes slackline lessen te volgen voor studenten in Zürich. Al deze trainingen worden gegeven door Samuel en Tobias. De lessen zijn voor iedere student gratis te bezoeken zonder dat ze zich van te voren hoeven aan te melden. In de sporthal worden meerdere sporten tegelijkertijd gegeven. Eén leraar geeft een gezamenlijke warming-up (voor ongeveer 100 mensen) en daarna worden er groepen gemaakt. Zo kun je naast slackline o.a. ook turnen (ringen, rek, tumbling), breakdancen, acrogymnastiek of trampolinespringen (per dag verschilt het programma).

Bij de trainingen staan standaard 6 lijnen gespannen. Bij iedere training hangt er minimaal een goede jumpline. Studenten kunnen daarmee ruiken aan het gevorderde werk; Jumplinen. En zo komt Jonas tenminste ook nog aan zijn uurtje spelen toe!! De lessen zijn zeer inspirerend, als dit hier mogelijk is; waarom dan niet in bijv. Amsterdam? Misschien in Delft? Hopelijk binnenkort meer nieuws..

Zondag ochtend besloten Sam, Salvatore en ik spontaan om richting een verlaten industrie hal net buiten Zürich te gaan. Sam had al een tijdje het idee om een synchroon sessie te tricklinen, maar dan niet met twee slacklines naast elkaar, maar boven elkaar!!! Gezien het hoge dak en de stalen constructies is daar namelijk een 15m hoge slackline mogelijk. Dit zou ook betekenen dat ik mijn eerste highline ga lopen… Het moment dat je aan ziet komen als je hoogtevrees hebt en beslist echt voor slacklinen te gaan trainen/oefenen kwam dus plots wel erg snel dichtbij. Ik wist dat ik een ‘highline’ zou gaan lopen hier in Zwitserland en ik wou het ook dolgraag. Maar ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik het niet eng vond. Qua hoogtes ben ik altijd een watje geweest. Een jaar geleden realiseerde ik me dat er hoe dan ook ‘ooit’ een highline aan zou komen. Daarom ben ikvanaf dat moment bewust m’n angst grens stap voor stap gaan verleggen. Nu was het dus tijd voor een echte eindtest. Tot dat het nu dus tijd was voor de echte eindtest.

Eenmaal aangekomen in de hal hadden Salvatore en Sam de lijn binnen een half uur gespannen. Ik hielp Salvatore een beetje zodat ik al wat kon wennen aan de hoogte. Hoewel het eigenlijk nog niet eens een echte highline was (‘slechts’ 15 meter hoog, geen openlucht – laat staan bergen) was ik behoorlijk gespannen. Eerst ging Sam op de bovenste line tricks uitvoeren en tegelijkertijd maakte ik dezelfde combo’s op de onderste line. Door wat Sam allemaal op de line liet zien wist ik zeker dat ik ‘m ook makkelijk aan moest kunnen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
Salvatore ging eerst nog met zijn fluit de soundtrack van kill bill spelen. Verre van zuiver, maar dat zorgde ervoor dat ik mijn spanning een beetje weg kon lachen.

Salvatore kwam van de line, bond zijn leash aan mijn klimgordel en ik was klaar om te gaan. Nou, praktisch dan. Nu mentaal nog.. Klimgordel – Check, 8 knoop aan zekeringsring om de slackline – Check, klimgordel – dubbelcheck! Mentaal had ik het zwaar, maar gelukkig is had ik twee ervaren mannen als Sam en Salvo. De laatste woorden die mij tot actie over haalden waren die van Sam: “I think you’re going to walk it onsight”. Ik moest hoe dan ook, dus waarom niet nu gewoon? Ik stapte over de rand en klemde mij vast aan de lijn..

Na 3 meter uit de kant geklommen te zijn, zette ik m’n ‘Congo Mount‘ in. “Die lukt meteen clean, staan! Ik sta! Oke, nu lopen. Stap voor stap, woow daar is het einde al! Nu draaien, gelukt! Damn, leash om m’n linker been gekronkeld. Niet te veel corrigeren nu, been er tussen uit. Yes, weer een stap. Nee ooooohhh.. *val* Gelukkig, goed opgevangen. En weer erop klimmen. Ik loop weer! Oke, nu ik weet dat ik kan lopen moet ik wat proberen (buttbounce! roept Sam) Nee.. dat is te veel van het goede in een keer. Side plank! M’n favo trick:) Jaaaaaa hij lukt! Woow, wat een gevoel! Drop knee, lukt ook! Oeps.. uit balans.. *val* en naar de kant klimmen nu.”

Gelukkig is alles gefilmd en inmiddels hebben Sam en ik er een filmpje van gemaakt (zie boven)! De slacklines die we gebruikt hebben in het filmpje zijn allemaal ‘Experience’ lines van SLACKTIVITY®
De komende 3 weken zit ik nog in Zürich, dus een tweede blog zal er zeker ook nog aan komen!

Highlinen, voor sommigen een nachtmerrie, voor anderen een dagelijkse behoefte. Brenden Gebhart, professioneel slackliner, is zo iemand die regelmatig op een highline staat. Naast zijn vele trickline filmpjes heeft hij nu een tutorial gemaakt over hoe je na een val van een highline weer tot stand komt. Na een val bungel je namelijk onder de line, als een kuiken zonder veren die probeert te vliegen. Als de ankerpunten dan niet in de buurt zijn is het lastig om weer op de line te komen. Gelukkig zorgt Brenden ervoor dat we vanachter de computer een oplossing kunnen leren!

Voordat je start met highlinen is het aan te raden om eerst te beginnen met longlinen. Er zijn verschillende longline sets beschikbaar, van 30 meter beginner sets zoals de “Slacktivity Experience” tot zeer gevorderde sets van 100 meter zoals de “Horizon” set van Elephant Slacklines. Als je dan uiteindelijk wilt gaan highlinen, zorg dan dat je ALLES tot in de puntjes weet van je materiaal en van de risco’s. Het is niet aan te raden om op eigen initiatief te gaan highlinen zonder ervaring. Zorg altijd dat er een ervaren ‘highliner’ bij is. Highlinen is niet zonder risico en dient op een verantwoordelijke manier uitgevoerd te worden. Toch serieuze plannen? Neem dan contact op met ‘ervaren’ mensen, dit kan o.a. via de “Slacklining Nederland” Facebook pagina.